പേടി

കവിതയാണെന്ന് വിചാരിച്ചു ആരും താളമിട്ടു വായിക്കരുത്, ഇത് ഒരു കഥയാണ്.. ജീവിത ഗന്ധിയായ ഒരു മിനിക്കഥ.

കഥയുടെ പേര് - പേടി (ഠിം! സിംബല്‍ അടിച്ചതാണ്..)

'ചേട്ടാ എനിക്ക് പേടിയാകുന്നു.'

'എന്തിനാ പേടിക്കുന്നത് .. ഞാനില്ലേ നിനക്ക് '

'ഈ ബന്ധം ആരെങ്കിലും അറിഞ്ഞാല്‍...'

'അറിയില്ല. എന്ത് വന്നാലും ഞാനുണ്ട് '

'ഓര്‍ത്തിട്ടു എനിക്ക് പേടിയാകുന്നു.'

'പേടിക്കണ്ട ... നമുക്ക് ആരും അറിയാത്ത മറ്റെവിടെയെങ്കിലും പോയി ജീവിക്കാം'

'സത്യമാണോ ചേട്ടന്‍ പറയുന്നത്.. '

'സത്യം.'

'അപ്പോള്‍ എന്റെ മകന്‍. '

'അവനെ അയാള്‍ക്ക് കൊടുത്തേക്കൂ.'

'വേണ്ട എനിക്ക് വേണം.'

'ശെരി ആയിക്കോട്ടെ.'

'ചേട്ടന്റെ ഭാര്യ അറിഞ്ഞാല്‍ പ്രശനമാവില്ലേ'

'പ്രശനോം കൊണ്ട് വന്നാല്‍ അവളെ ഞാന്‍ കൊല്ലും.'

'അയ്യോ അത് വേണ്ട. അത് പിന്നേം പ്രശ്നമാവും.'

'എന്നാല്‍ വേണ്ട. അവളെ ഉപേക്ഷിച്ചേക്കാം...'

'ചേട്ടാ ഓര്‍ത്തിട്ടു എനിക്ക് വിറയല്‍ വരുന്നു.'

'നീ ഒന്ന് കൊണ്ടും പേടിക്കണ്ട. ഞാനില്ലേ നിന്നോടൊപ്പം.'

'ചേട്ടാ ബന്ധുക്കളെല്ലാം അറിയില്ലേ..'

'അതൊക്കെ കുറെ കഴിയുമ്പോള്‍ എല്ലാരും മറന്നോളും'

'ചേട്ടന്‍ എന്നെയും ഉപേക്ഷിക്കുമോ'

'ഹും.. എന്റെ പ്രിയയെ ഞാന്‍ ഉപേക്ഷിക്കാനോ.. ഒരിക്കലുമില്ല.'

'കുറെ നാളായി ആ കഷ്മലന്റെ കൂടെ ജീവിച്ചു മതിയായിട്ട്..'

'ഇനി നാളെ മുതല്‍ നമ്മള്‍ നമ്മുടെ മാത്രം സ്വര്‍ഗത്തിലാണ്.'

'എന്നാലും ചേട്ടാ നാട്ടുകാര്‍ എന്ത് പറയും ..'

'അവര് പറയട്ടെ ... എന്താ നമ്മള്‍ പ്രായപൂര്‍ത്തി ആയവരല്ലേ ..'

'ചേട്ടാ എന്റെ പേടി കുറേശ്ശെ മാറി വരുന്നുണ്ട്. '

'നല്ല കാര്യം .. പക്ഷെ എനിക്ക് ചെറിയ പേടി വരുന്നുണ്ട്.. '

'എന്താ... എന്ത് പറ്റി ചേട്ടാ..'

'ആ വരുന്നത് അയാളല്ലേ... നിന്റെ ഭര്‍ത്താവ്..'